DANIŞAN GÖRÜŞÜ 65
Duygu Dengeleme ne işe yarar ?
Ben yıllardır kriz anlarımda kendisinden destek alırım. Geldiğim noktada bu tekniğin ne kadar işe yaradığını deneyimledikçe anladım.
Prosedürün çalışma dinamiğini ve nerelere dokunduğunu pratik bir özetle sizlere aktarmaya çalışacağım ki bu sayede kendisinde bir bağ bulan her sıkıntıdaki insan baş vurup faydalansın....
Çocukluğumdan bu yana utansam, sevinsem, üzülsem, kıskansam, ihmal edilsem, red edilsem, ihanete uğrasam, kalp kırsam, ihanet etsem, her türlü duygulanımımda mideme, karnıma bir yumruk oturur. Anlık hislerde o yumrukta şimşekler çarpar, sıkılır, ağrır, kalbe vurur, taşikardi yapar, nefes aldırmaz vs ... Ama işte o tüm duygular beyinden kalbe insanın karnına oturur . Hani derler ya ..." Ne karın ağrısı var bunun ... " işte aynen böyledir duygunun bedende gizlenmesi.
Sonra yıllar gecer, günler gecer. Biz bu anıları unutur, anıların duygularını tanımaz bilmez oluruz. Anı deyip güler geçeriz. Ancak zamanında iyleşmeyen, başı okşamayan duygular gelir bir iş yeri münakaşasında karşımıza çıkıverir. Ufak bir dost tartışmasında normal olarak vereceğiniz sağlıklı tepkiler yerine aşırı, duygysal, alıngan, dramatik duygulanımlar yaşıyorsak bilmeliyiz ki karnın içinde çocukken elinizden alınan bir bebeğin üzüntüsü var. Muhtemelen o an arkadaşına bağırıp çağıran 3 yaşında elinden zorla bebeği alınan bir kız çocuğu.
Bir defasında bir seansımda, erkek arkadaş, ayrılık, yas süreçlerimin sağlıksızlığını çalışıyorduk ki, altından hiç de aklıma gelmeyen 30 yıl önceki yatılı okul yıllarımda hissettiğim terk edilmişlik ve yanlızlık duygusu çıktı. Kısa bir dönemdi 5-6 ay sürmüştü ve eğitimim için gerekli bir dönemdi . Ancak unutmusum aklımda bile kalmamış. Ordaki o 9 yaşındaki çocuğun yanlızlık duygusu tüm iyileşme sürecimi engelleyici bir hastalığa dönüşmüş ve ben bunu ancak Özlem hanımın çalışması ile iyileştirebildim.
Şu an bir kaç defa temizlik sonrası içimde bir boşluk duygusu var. Birden bu boşluğu hayatla doldurma isteği oluştu içimde. Insanın tek yolculuğu olan, içe yolculuk, kendi özüne olan yolculuk tam da bu olsa gerek. Klişe vardır ya, mutluluk içinizde...
Evet çocukluktaki tüm boşlukları, çevre deneyimler kirle pasla acı ile katman katman kaplıyor. Büyüdükçe tıkandıkça ise hayat sizi o kabukları soymaktan başka yol bırakmıyor ki böylece siz o içinizdeki özünüzdeki boşluğa kadar yol alıp, yeni Ben 'inizi kendi bilincinizle yeniden inşa edebilesiniz... Mutluluk içinizde Sevgi ile
Pınar Erden