DANIŞAN GÖRÜŞÜ 90
Hayatım pek kolay değildi. Kendimi bildim bileli depresyonla mücadele ediyordum.
Her türlü tedavi yöntemini denedim ama artık içimde pek de umut kalmamıştı.
Hastaydım ve bununla sonsuza kadar yaşamam gerektiğini kabullenmiştim. Bir gün bir akrabam tavsiye üzerine Özlem hanımla görüşmemi önerdi. Kaybedecek artık hiçbir şeyim olmadığı için bu yöntemi de deneyeyim dedim.
Dürüst olmak gerekirse iki seans gibi kısa bir sürede bile gelişme olacağını söylediklerinde hiç inanmamıştım. Seans ilginç bir tecrübeydi. Birçok duygu hissettim, hatta seansın sonnunda yorgun düşmüştüm. İşe yarayıp yaramadığını bilmiyordum elbet ama iki ve üçüncü seansı da aldım. Seanslar boyunca geçmişimde tecrübelediğim travmalarımı “sildik”. Hala pek bir inancım yoktu açıkçası. Taa ki yaşadığım bir travmama karşı düşüncem ve tavrım değişene kadar.
Son seansta köpeğimin ölümünün yası üstünde kısa bir süre çalışmıştık. Üç gün sonra ölüm yıl dönümü vardı. Normalde her ölüm yıl dönümünde o günü tekrar yaşarcasına canım acırdı. Ama ilk defa o gün farklı bir şey oldu. O gün sadece ona karşı hissettiğim sevgiyi hissettim. Ölümünü kabullenmiş, geçmişte bırakmıştım. Sonra yavaş yavaş diğer olaylara karşı bakış açımın değiştiğini fark ettim.
Geçmişte yaşıyordum, Özlem hanım beni bugüne davet etti. Artık bugündeyim. Geçmişim zordu evet, ama hepsi benim bir parçam ve onları kabullendim. Artık savaşmıyorum çünkü andayım. Hayatıma dokunduğu için Özlem hanıma çok teşekkür ediyorum.